Pamiętacie jeszcze taki Dworzec Główny we Wrocławiu. Kino, bagażowi, pierwsze komputery, mnóstwo wspomnień!

Tłumy przy kasach biletowych, bagażowi, którzy za niewielką opłatą pomogą donieść walizkę do taksówki. Zamiast informacji kolejowej pierwsze komputery, w których można było sprawdzić połączenia z z Wrocławia do innych stacji. W barach takie tłumy, że miejsca do zjedzenia trzeba było szukać na antresoli holu dworca. A gdy do pociągu pozostawało więcej niż dwie godziny, można było spędzić ten czas w dworcowym kinie. Pamiętacie jeszcze taki Dworzec Główny z lat 80. i 90. XX wieku?

To wcale nie było tak dawno, bo najnowsze zdjęcia z naszej galerii pochodzą przecież sprzed niespełna 30 lat. A jednak zmiana jest kolosalna. Zwłaszcza po remoncie zakończonym 11 lat temu. Sami zobaczcie.

Decyzję o jego budowie podjęto przy okazji budowy linii kolejowej do Poznania i Głogowa. Potrzeba było zastąpić zbyt mały i nie spełniający wymagań Dworzec Górnośląski. Budowa dworca trwała dwa lata. Projektantem był Wilhelm Grapow, architekt królewski Kolei Górnośląskich. Fundamentowanie rozpoczęto 10 września 1855. Przy budowie pracowało średnio 250 murarzy. Już w 1856 cały budynek zadaszono i pokryto blachą cynkową, 1 października 1857 główny dworzec ówczesnej Kolei Górnośląskiej i Wrocławsko-Poznańsko-Głogowskiej został ukończony, a 12 października 1857 uruchomiono ruch kolejowy.

Pierwotna hala peronowa, rozciągająca się w kierunku wschód-zachód, znajdowała się na miejscu dzisiejszego głównego holu. Do dziś istniejące w tym holu ciągnące się wzdłuż północnej strony podwyższenie, wykorzystywane jako taras znajdujących się tu poczekalni i jadłodajni, jest pozostałością peronu, wówczas jedynego na tym dworcu. Hol, długi na około 200 m, nakryty dachem z częściowo przeszklonymi powierzchniami, stanowił swego czasu wraz z budynkiem dworcowym największą budowlę tego rodzaju w Europie. Na piętrze mieściły się wówczas biura i dwa mieszkania dla zawiadowców, ponadto mieszkanie dyrektora kolei.

I jeszcze jedna ciekawostka. Nowo zbudowany dworzec, w połowie XIX wieku znajdował się na południowym... skraju miasta. Choć dziś trudno sobie to wyobrazić, jego okolice były jeszcze niezabudowane. Położona na zachód od dworca ul. Stawowa nazwę swą wywodzi od hodowlanych stawów rybnych, do których prowadziła. Stawy te zajmowały obszar kilkunastu hektarów, ograniczony dzisiejszymi ulicami: Suchą, Gajową, Glinianą i Borowską.

ZOBACZ TAKŻE:

NOWA HALA KOLEI DOLNOŚLĄSKICH