Pamiętam jak w dzieciństwie wyglądały przygotowania do świąt. Związane były z wielkim zamieszaniem. Już na tydzień przed rozpoczynało się wielkie sprzątanie, dlatego ze świętami kojarzy mi się między innymi zapach pasty do podłogi.
Pamiętam również, że tato miał dla nas wtedy więcej czasu. W ciągu roku dużo pracował, by utrzymać rodzinę, ale na święta zawsze był z nami. Razem ubieraliśmy choinkę itp. Moi rodzice pochodzili z Rzeszowskiego, dlatego ze świętami kojarzą mi się również różne zwyczaje, o których wielu zapewne nie słyszało. Gdy jedliśmy kolację wigilijną, niektóre potrawy wszyscy spożywali z jednej misy, co miało symbolizować jedność rodziny. Pamiętam też, że biała świeczka na stole, która sama w sobie nie była mocno przyozdobiona, znajdowała się w szklanym naczyniu wypełnionym zbożem.
Pod obrusem oczywiście znajdowało się sianko, którego absolutnie nie można było potem wyrzucić. Trafiało one do zwierząt. Przed otwarciem prezentów zwyczaj wymagał też wspólnego kolędowania. No i śpiewaliśmy, choć jak to dzieci, przebieraliśmy nogami by zobaczyć co to w tym roku znajdzie się pod choinką. Mama miała z nami zawsze problem, bo z braćmi robiliśmy wiele, by wyszukać schowane prezenty. Jak się udało, to już pod choinką nie było takich emocji, bo wiedzieliśmy czego się spodziewać.
Gdy byłam już nieco starsza, zgodnie z kolejnym zwyczajem zawsze wynosiłam śmieci po kolacji wigilijnej. Moja mama mówiła, że z której wtedy zaszczeka wtedy pies, z tej przyjdzie do mnie kawaler. Trzeba przyznać, że niezbyt się to sprawdzało w praktyce, bo to było na wsi, więc psy szczekały z każdej strony.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
