Trzech księży z Dolnego Śląska otrzyma dziś odznaczenia w IPN

Ks. Kanonik Stanisław Draguła
Od lat 60. mocno zaangażowany społecznie (organizacja pielgrzymek, nauczanie religii podczas pozaszkolnych spotkań dla młodzieży, duchowne i materialne wspieranie Polaków mieszkających na Wschodzie). Występował aktywnie przeciwko panującemu systemowi, organizując procesje bez zezwolenia władz oraz apelując do wiernych o czynne uczestnictwo w życiu społeczno-politycznym kraju. W związku z prezentowaną postawą Służba Bezpieczeństwa notorycznie przeprowadzała z nim rozmowy ostrzegawcze. Był przesłuchiwany przez SB w Nowej Rudzie i Wałbrzychu. W l. 1978–1980 zastrzeżono mu wyjazdy zagraniczne. Latem 1980 r. wspierał robotników w Oławie. Od jesieni 1980 r. odprawiał msze św. na terenie zakładów pracy, święcił krzyże zawieszane przez robotników w miejscach pracy, organizował uroczystości patriotyczno-religijne (m.in. w Jelczańskich Zakładach Samochodowych, Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego w Oleśnicy czy Hucie Siechnice). Po ogłoszeniu stanu wojennego organizował pomoc dla internowanych, celebrował Msze za Ojczyznę i głosił kazania o wydźwięku patriotycznym.

Ks. Prałat Eugeniusz Florian Jankiewicz
W latach 1966–1968 odbył służbę wojskową w jednostce dla kleryków w Bartoszycach (1967 uczestnik głodówki). W latach 1979–82 jako wikariusz parafii św. Mikołaja w Głogowie współorganizował obchody święta odzyskania niepodległości w 1918 r. W dniu 24 sierpnia 1980 r. podczas strajku górników Kopalni Miedzi Sieroszowice-Polkowice przebywał na terenie kopalni, gdzie odprawił mszę. Od września 1980 r. był kapelanem „Solidarności" w Głogowie. W dniach 16–17 grudnia 1981 r., podczas kolejnego strajku górników Kopalni Miedzi Sieroszowice-Polkowice, odprawił mszę na terenie kopalni i pozostał tam aż do momentu pacyfikacji przez oddziały ZOMO. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował pomoc dla osób represjonowanych. Latem 1982 r. został proboszczem parafii Nawiedzenia NMP w Klenicy. W latach 1982–87 współpracował z działaczami podziemnych struktur „Solidarności" Rolników Indywidualnych. Udostępniał plebanię na druk i punkt kolportażu zakazanych wydawnictw. Był duszpasterzem Diecezjalnego Duszpasterstwa Rolników. W 1987 r. został przeniesiony do parafii MB Królowej Polski w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie kontynuował współpracę z konspiracyjnymi strukturami NSZZ „Solidarność". W 1989 r. organizował spotkania dyskusyjne z uczestnikami obrad Okrągłego Stołu.

Ksiądz Infułat Julian Jan Źrałko
Będąc proboszczem parafii pw. św. Jerzego w Wałbrzychu, był kapelanem „Solidarności". Zarówno w swoim kościele parafialnym, jak i w zakładach pracy organizował msze św. i uroczystości patriotyczne dla ludzi pracy. Przyczynił się do utworzenia w Wałbrzychu Klubu Inteligencji Katolickiej i Duszpasterstwa Ludzi Pracy. Od października 1981 r. brał udział w organizowaniu Tygodni Kultury Chrześcijańskiej. W dniu wprowadzenia stanu wojennego w kościele parafialnym odprawił mszę św. za Ojczyznę i usiłował dotrzeć z posługą duszpasterską do górników strajkujących w wałbrzyskiej kopalni „Thorez". Nie został jednak do nich dopuszczony. Uczestniczył w politycznych procesach wytaczanych przeciwko działaczom „Solidarności". Zajmował się niesieniem pomocy duchowej i materialnej internowanym i ich rodzinom. Na terenie swojej parafii zorganizował Poradnię Rodzinną, w ramach której była udzielana bezpłatna pomoc prawna, lekarska i psychologiczna, a także Parafialny Komitet Pomocy Społecznej, za pośrednictwem którego rozdzielano dary dla potrzebujących. Udostępniał pomieszczenia parafialne na spotkania środowisk niezależnych, pomagał w ukrywaniu ulotek i pism drugiego obiegu oraz sztandarów „Solidarności". Z uwagi na znaczną aktywność ks. Źrałki był on inwigilowany przez SB i wielokrotnie przesłuchiwany.

Informacje o odznaczonych księżach pochodzą ze strony Instytutu Pamięci Narodowej