Jubilo: Wspólnie znaleźli język radości

Od stycznia do maja trwały warsztaty artystyczne dla osób zagrożonych wykluczeniem społecznym. Młodzi aktorzy i uczestnicy warsztatów uważnie słuchali siebie nawzajem. Uczestnicy warsztatów stali się artystami, odkryli, że mają do przekazania światu własną pasję i jej oryginalne efekty.

Spotkania odbywały się w ramach projektu edukacyjno-społecznego "Jubilo" ("jubilo" oznacza "krzyk radości"), a ludzie w nich uczestniczący znaleźli radość we wspólnej zabawie i odkrywaniu talentów.

- Zaczęło się od warsztatów tanecznych z Teatrem Pieśń Kozła - wspominała Elwira Zacharska, jedna z artystek. - Bardzo lubię tańczyć, choć na początku czułam trochę tremę - przyznała. Elwira Zacharska jest absolwentką Technikum Ogrodniczego, hoduje storczyki, tworzy obrazy z zasuszonych kwiatów, które pokazała już na wystawie "Ogród Elwiry".

Marcin Guźla, grafik i poeta, za sobą ma już indywidualną wystawę grafiki i fotografii. W sobotę, grając na ustnej harmonijce, stworzył muzyczny duet z Diego Pileggim - aktorem. Na co dzień prowadzi Galerię Sztuki ArtBrut i gra w zespole Maszyniści Dźwięku, związanym ze Stowarzyszeniem Ostoja. "(....) Diego na klarnecie do mej harmonijki playninguje/ prawdziwą nić współpracy czuje (....) - napisał w wierszu "Podziękowanie dla aktorów".

Mateusz Tatarczyk, autor kilku wystaw indywidualnych, jest fotografem. - Obrabiam zdjęcia różnymi technikami, tworząc obrazy z przypowieściami - opowiadał o swojej pasji.

Wanda Sidorowicz fascynuje się różowym kolorem. Zaangażowała aż osiemdziesięciu artystów sprawnych i niepełnosprawnych (wśród nich m.in.: Jerzego Kosałkę), którzy przygotowali różowe prace na oryginalną wystawę. - Różowy jest wyjątkowy - uśmiechnęła się Wanda.

Joanna Golachowska uczy się w szkole. - Lubię robić wynalazki - opowiadała. Jakub Adamski, także uczeń, wystąpił solo z Danielem Hanem, jednym z liderów projektu, tańcząc i klaszcząc.

Gościem sobotniego pokazu był Krzysztof Czyżewski, dyrektor artystyczny Europejskiej Stolicy Kultury 2016. Gorąco pochwalił inicjatywę. - To jest ten najbardziej dojrzały Wrocław, ugruntowany tożsamościowo - stwierdził Krzysztof Czyżewski. - O dojrzewaniu miasta świadczy fakt, że potrafi się dobrze zająć najsłabszymi - dodał.

Krzysztofowi Czyżewskiemu spodobało się, że projekt nie został narzucony uczestnikom. - Widać, że prowadzący szli za ich głosem i intuicją. To uderzyło mnie najbardziej: został tak zorganizowany, że znakomity teatr i artyści nie tyle angażowali niepełnosprawnych do realizacji swoich wizji, ile budowali z nimi partnerską całość. Po spektaklu rozmawiałem z ojcami Romów uczestniczących w wydarzeniu, byli bardzo dumni ze swoich dzieci. To, jak zbudowany został projekt, mówi o przestrzeni społecznej, w której sztuka jest jednym z łączących ogniw. I projekt powinien być długofalowy, to bardzo ważne, żeby nie skończył się tylko pokazem - dodał.

- Bardzo chcemy prowadzić go dalej, bo sprawdził się znakomicie - podsumowała Katarzyna Maicher, koordynatorka projektu z Teatru Pieśń Kozła.

Zdjęcia Karola Jarka oraz prace plastyczne i fotograficzne uczestników można oglądać do końca maja w Galerii ArtBrut przy ul. Ruskiej 46.

Projekt realizowany był we współpracy ze Stowarzyszeniem Świat Nadziei, działającym na rzecz osób niepełnosprawnych umysłowo, Stowarzyszeniem Romów "Romani Bacht" oraz Polskim Towarzystwem Dysleksji.