Mandarynki prosto z doniczki? To możliwe! Sprawdź, jak zadbać o to drzewko i co zrobić, żeby doczekać się owoców

Mandarynka jest niewielkim, dorastającym do ok. 6-8 m drzewkiem owocowym, pochodzącym z tropikalnych obszarów Azji, choć uprawiana jest też w wielu innych rejonach świata. Nie cechuje się dostateczną mrozoodpornością, aby móc spędzić w naszym klimacie zimę w gruncie, jednak z powodzeniem może być uprawiana w doniczce. Oczywiście wtedy nie osiągnie takich rozmiarów, jak drzewka rosnące w środowisku naturalnym, jednak również może być całkiem okazała (ok. 1,5 m wys.).

Mandarynka tworzy sztywne, rozgałęzione, kolczaste pędy i dość duże, zielone, owalne, błyszczące, skórzaste liście. Może zakwitać nawet 2-3 razy w roku, choć uprawiana w doniczce kwitnie zwykle tylko wiosną lub wczesnym latem. Jej białe, nieduże kwiaty o pięciu mięsistych, odgiętych do tyłu płatkach, zebrane są na pędach w pęczki. Mimo niewielkich rozmiarów pachną niezwykle intensywnie i bardzo pięknie. Ponieważ są samopylne, do zawiązania owoców nie potrzebują zapylania, jeśli jednak drzewka będą spędzać lato na zewnątrz i owady będą miały okazję zapylić ich kwiaty, z pewnością korzystnie wpłynie to na owocowanie. Po przekwitaniu kwiatów, na pędach rozwijają się małe, kuliste, mięsiste owoce, okryte cienką, aromatyczną skórką.

Sprawdź też: Jak uprawiać kumkwat w doniczce i co robić, żeby miał owoce

Zanim jednak doczekamy się własnych mandarynek, musimy zapewnić roślinom odpowiednie warunki uprawowe, inne latem, a inne zimą. W sezonie wegetacyjnym rośliny oczekują ciepłego, słonecznego stanowiska i wysokiej temperatury (ok. 22-28°C), a także regularnego, lecz umiarkowanego podlewania (ziemia w doniczce powinna być stale wilgotna, ale nie mokra), najlepiej przefiltrowaną lub odstaną wodą. Powinny być też systematycznie zasilane, optymalne są specjalne nawozy dla cytrusów, których zbilansowany skład uwzględnia ich potrzeby.

Drzewka najlepiej będą rosły w dużej donicy, wypełnionej żyznym, próchniczym, przepuszczalnym, lekko kwaśnym podłożem (warto kupić specjalne podłożem dla cytrusów), które zapewni im optymalne warunki do rozwoju.
Mandarynki z powodzeniem mogą spędzać lato na zewnątrz (np. na balkonie, tarasie, w ogrodzie), gdzie będą miały stały dostęp do świeżego powietrza i pełnego słońca.

Wczesną jesienią drzewka powinny trafić z ogrodu lub mieszkania do bardzo widnego, ale chłodnego pomieszczenia (z temperaturą ok. 10-12°C), w którym będą mogły przejść okres spoczynku. Jest to ważne, bo rośliny nie lubią mieć zimą zbyt ciepło i pozostawione w mieszkaniu mogłyby zacząć chorować lub osłabnąć, co negatywnie wpłynęłoby na ich kondycję i owocowanie w kolejnych latach.
W okresie zimowego spoczynku, mandarynek się nie nawozi, a ich podlewanie ogranicza do minimum, pozwalając bryle korzeniowej nieco przeschnąć. Nie trzeba się przy tym martwić, że rośliny „łysieją” i tracą cześć swoich liści, gdyż w kolejnym sezonie wegetacyjnym znów rozwiną nowe i ładnie się zagęszczą.

Wiosną drzewka należy ponownie przenieść w cieplejsze miejsce i wznowić ich systematyczne podlewanie oraz nawożenie. W tym czasie (przed rozwojem kwiatów), większe, nadmiernie rozrośnięte egzemplarze można też przyciąć, nadając im pożądany kształt i odpowiedni pokrój.

Polecamy: Dziwne, a tradycyjne warzywa, które urosną w ogrodzie. Kiedyś były popularne – odkryj je na nowo

Aby jednak w ogóle doczekać się owoców, najlepiej kupić mandarynkę już owocującą lub wyhodować ją z sadzonki pędowej, pozyskanej z dojrzałej, owocującej rośliny (np. od sąsiada). Oczywiście dorodne drzewko możemy wyhodować też samodzielnie z pestki, pozyskanej ze zakupionych w sklepie owoców (pestki szybko tracą zdolność kiełkowania, dlatego najlepsze są te świeże), gdyż wbrew pozorom nie jest to trudne. Jednak wtedy na owoce będziemy musieli poczekać co najmniej kilka, a czasem nawet kilkanaście lat (5-6, a nawet 20 lat), dlatego jeśli zależy nam na owocach, lepiej zrezygnować z tego pomysłu.