To tyle prywaty, bo faktycznie mi trochę żal. A nawet trochę więcej niż trochę. Oczywiście nie zdradzę Państwu, skąd Ona startuje i z jakiej listy, bo po pierwsze, byłoby to nie fair, a po drugie, jej kampania nie wymaga takiego wspomagania. Sama wkłada w to tyle wysiłku, że jej ulotki i program już chyba nawet widziałem w mojej lodówce, że nie wspomnę o skrzynce poczty elektronicznej czy innych portalach społecznościowych.
A ja się błąkam po mym okręgu. Jak bardzo bym się starał, to za Chiny Ludowe z dokładką Bangladeszu nie mogę się dowiedzieć, co kandydaci z mojego terenu chcieliby zrobić dla mej okolicy. Hasła typu "Czysty Wrocław" czy "Mniej gigantomanii" mnie jakoś nie przekonują.
W ogóle mieszkańcy większych miejscowości mają troszkę gorzej z tą demokracją. W małych miasteczkach czy wsiach, gdzie też zwykle z kampanią wyborczą dość krucho, przy urnach jest łatwiej. Przyjdzie sobie taki obywatel 21 listopada, weźmie karty do głosowania i już wie, co z tym fantem zrobić. Na Zenka w życiu nie zagłosuje, bo przecież pijak, drań, często niedomyty i do owego wyborcy żony smalił cholewki w podstawówce. Marian? Proszę bardzo. Na podwórku posprzątane, samochód na niedzielę zawsze umyty, dzieci zadbane i wykształcone. Jednym słowem: supergość. Oczywiście często potem się okazuje, że Zenek sporządniał, bo pić już nie może, a Marian właśnie zostawił żonę dla koleżanki z wojska, ale mimo wszystko jakaś orientacja jest.
A my, w pożal się Boże tych aglomeracjach i aglomeracyjkach, znów mamy chybił trafił. Albo głosujemy politycznie na listy, albo na uśmiech z plakatu. Tylko, co z działalnością w małych społecznościach mają wspólnego sprawy związane z katastrofą smoleńską i próby udowodnienia, że za sterami samolotu siedział Donald Tusk. Czy też permanentne wspominanie o aferze hazardowej, o której de facto wiemy tyle, że Zbyszek z Rysiem i przy pomocy Mira chcieli sobie coś ułatwić w życiu, ale czy zrobili coś złego, to już nikt nikomu jeszcze nic nie udowodnił.
Jak bardzo bym się nie starał, to za Chiny Ludowe z dokładką Bangladeszu nie mogę się dowiedzieć, co kandydaci z mojego terenu chcieliby zrobić dla tej właśnie okolicy
Trudno też wybierać w hasłach typu: "Będziemy jeszcze bardziej dumni z …" (ale dlaczego, to już autor nie wspomniał), "Patrzmy w przyszłość" (wielbicieli historii to nie dotyczy?) lub "Zmniejszymy cenę wody" (potem się okaże, że na miesiąc, a po trzech wzrośnie o 300 procent). Trochę więcej już o kandydatach mówią hasła w stylu dr. House'a kłodzkiej polityki czy też diablica kłodzkiej polityki.
Zwłaszcza to drugie jest w stanie przekonać męską część elektoratu spoglądających na piękną brunetkę z rogami na głowie i z wcale niemałym dekoltem w czerwonej sukni daleko odbiegającej od długości habitu zakonnego. Z dr. House nie łapię i pewnie dlatego, że nie oglądam, ale rozumiem, że mieszkańcy mogą liczyć na jakieś cuda.
W tym drugim przypadku, to się nawet dowiedziałem, że to realizacja programu z serii, gdzie diabeł nie może tam diablicę pośle.
Tylko, że ja nadal nie wiem, kto i kiedy powalczy o remont mojej ulicy, kiedy doczekam się kanalizacji, czy ktoś zajmie się zdewastowanym przedszkolem na mym osiedlu i kiedy jest szansa na zorganizowanie pieniędzy na plac zabaw.
Bo Szanowne Kandydatki i Szanowni Kandydaci teraz w tych wyborach to my o "takie Polskie walczymy". Bo że będzie lepiej, to już słyszałem.
Na TVP Historia, która odtwarza czasami skądinąd całkiem sympatyczne przemówienia niejakiego Edwarda Gierka, I sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w latach 1970-1980…
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
