Felieton Macieja Rajfura. Pani Czesia na okładkę!

Ma 82 lata i od prawie 50 prowadzi swój malutki zakład szewski. Już dawno jest na emeryturze, a mimo to codziennie o 8 rano otwiera niepozorne drzwi do sutereny przy ul. Gwarnej.

Tak, buty to jej konik, ale tu chodzi o ludzi. P. Czesława kocha ludzi. Dlatego robi taniej, nie raz zostawała dłużej, żeby się wyrobić, bo komuś się spieszyło. Pracowita, skromna, a przy tym rzeczowa. Nie owija w bawełnę, nie prezentuje wielkich filozofii. Jest po prostu szczęśliwa. Trafia do niej cały przekrój społeczeństwa, bo jej zawód i tacy jak ona są w przenośni i dosłownie na wymarciu.

Spotkałem już kilkanaście takich unikatów w życiu. Rozmowa z nimi i pisanie o nich sprawia mi niebywałą przyjemność. To jak odkrycie diamentu. Daje mi przy tym niezwykle cenną lekcję wartości, które odchodzą do lamusa.

Konsekwencja, pracowitość, pokora, radość z małych rzeczy, otwartość, a przede wszystkim branie życia takim, jakie jest. Codzienna walka z przeciwnościami. Nie ma tu mowy o poddawaniu się. Rzetelna praca dzień po dniu. Z dala od reflektorów, mediów, powszechnego uznania, lansu.

Swoją drogą, ci ludzie, choć niezwykle sympatyczni, zawsze są niechętni, by o nich pisać, pokazywać ich szerszemu gronu. Brakuje mi ich sylwetek w mediach, choć sam doświadczyłem, że odbiorcy kochają o nich czytać i słuchać. Oni sami zaś uważają, że nie robią nic wielkiego, a wręcz przeciwnie – że są na wskroś zwyczajni.

Choć pokonali szereg przeciwności. Nie zdają sobie do końca sprawy, że ich przykład może wielu, szczególnie młodym, pomóc. Życie jest niezwykłe i wartościowe nawet jak nie zostajesz piłkarzem, modelką, prezesem wielkiej spółki, czy piosenkarką. Pasja połączona z przyzwoitością ma wielką siłę. Zszywając i klejąc buty ratujesz ludzi w wielu sytuacjach, czyli ratujesz świat.