Czego nie lubi pies, czy płacze z radości i lubi być całowany? Tego możecie nie widzieć o swoich pupilach (LISTA 12.03)

Psy to zwierzęta stadne, które uwielbiają towarzystwo drugiego człowieka. Jeśli od początku są socjalizowane, uczone czystości i mają kontakt z dziećmi, to wyrastają na inteligentne stworzenia. W nieodpowiedzialnych rękach stają się agresywne, zdezorientowane i mogą stwarzać ogromne niebezpieczeństwo.

Kiedy spacer z naszym czworonogiem staje się udręką, a nie przyjemnością, ma to zazwyczaj związek z jego zachowaniem w stosunku do innych psów lub ludzi. Psia agresja ma wielorakie podłoże i trudno wskazać na jedną przyczynę. Z czasem może się pogłębiać i jeśli będziemy źle reagować na nieprawidłowe zachowanie, to skutki mogą być tragiczne. Agresywne psy atakują nie tylko inne psy, ale często dzieci, które nie maja najmniejszych szans, żeby się obronić. Dotyczy to nie tylko ras, które są uważane za niebezpieczne, jak: amerykański pit bull terrier, buldog amerykański czy rottweiler. Ogromne błędy w tresurze własnych psów, a w zasadzie jej braku, popełniają właściciele małych ras. Wbrew obiegowym opiniom to te psy powodują najliczniejsze obrażenia u dorosłych i dzieci. Z badań naukowców z Ohio w Stanach Zjednoczonych jasno wynika, że najbardziej agresywne są jamniki i chihuahua, najłagodniejsze z kolei labradory i golden retrivery. Dlaczego tak się dzieje?

Osoby, które decydują się na zakup lub adopcje małych psów to robią o z uwagi na popularność rasy, wygodę i zdecydowanie krótsze spacery. Takie psy są zdecydowanie mniej absorbujące i nie trzeba planować z nimi wypadów do lasu czy parku, żeby je "wybiegać". Niestety ich właściciele często zapominają, po co powstały te rasy i jakie miały zadania do wykonania. Jamniki, a nawet małe i urocze yorki mają myśliwski rodowód. Jedne pomagały tropić w lesie zwierzynę, a drugie polowały na szczury. To między innymi, dlatego należy szczególnie zadbać o ich wychowanie. A jak to wygląda w praktyce? Mały może więcej. Kiedy dochodzi do trudnych sytuacji na spacerach, to małe psy są brane na ręce. Zdarza się, że właściciele nie uspokajają ich, kiedy szczekają, pozwalają im ze sobą usiąść na ławce czy załatwiać potrzeby na klatce schodowej, a w domu zajmują centralne miejsce. Są niczym przytulanki, przez co nie bywają traktowane jak zwierzęta. Taka relacja sprawia, że gryzą nie tylko innych, ale i członków rodziny.

Jakie są przyczyny agresji u psów?

• lęk, który jest jedną z głównych przyczyn takiego zachowania (ludzie, zwierzęta, hałas, przedmioty)
• walka o zasoby: jedzenie, terytorium, człowiek
• sposób traktowania psa: bicie, sprzeczne komunikaty
• złe doświadczenia z okresu szczenięcego
• brak socjalizacji zwierzęcia: brak kontaktu z ludźmi i zwierzętami
• stres związany, m.in z samotnością

Warto pamiętać, ze agresywne zachowania nie pojawiają się w psie z dnia na dzień i już wcześniej je przejawia. Jak z nią pracować, żeby oduczyć psa nieprawidłowych zachowań? Najskuteczniejsze są te metody, które odwracają jego zachowanie i nagradzają za każdą próbę właściwego kontaktu. Jeśli dojdzie już do sytuacji, kiedy nasz pies będzie warczał lub spróbuje rzucić się na innego psa, to trzeba zachować spokój i zdecydowanym ruchem smyczy przywołać go do siebie. Bicie psa w takiej sytuacji jest najgorszym pomysłem i może sprawić, że ten stanie się agresywny również w stosunku do nas.

Zrównoważone psy mogą i odczuwają także radość. Japońscy naukowcy udowodnili także, że potrafią płakać z radości, a w ich mózgu po rozłące i ponownym spotkaniu z właścicielami wytwarza się oksytocyna, czyli hormon, który odpowiada za tworzenie więzi. Okazuje się również, że nasze czworonogi wolą, kiedy ich właściciele są szczęśliwi i się uśmiechają.

Co myśli pies, gdy zostaje sam w domu? Po czym poznaje, ze jego pan podjechał już pod klatkę schodową? Czy psy myślą? W jakich kolorach widzą świat i czy psy lubią, gdy się je całuje? Sprawdzamy odpowiedzi na najpopularniejsze pytania.