Wrocławskie zoo szuka imienia dla małego leniwca [ZDJĘCIA, WIDEO]

Leniwce żyją w swoim własnym rytmie. Chociaż dyrektor wrocławskiego zoo przekonuje, że te zwierzęta wcale nie są leniwe. Całe ich życie podporządkowane jest bowiem jednemu celowi – oszczędzać energię, czyli kalorie. Trawienie posiłku trwa u nich miesiąc!

- Leniwce poruszają się powoli, ale celowo, nic u nich nie jest przypadkowe. Ani nocny tryb życia, przesypianie nawet 15 godzin na dobę, ani sposób jedzenia - leniwce chwytają je łapą i przyciągają do ust, nie angażując głowy i tułowia, ani też kopulacja – powolna, trwająca nawet 40 minut, bo ma być skuteczna – opowiada Radosław Ratajszczak, prezes wrocławskiego zoo.

Leniwce nie regulują temperatury ciepła przez zmianę tempa metabolizmu, ale przez przechodzenie ze słońca w cień. Tym sposobem zużywają połowę mniej kalorii od innych ssaków. Aby unikać ruchu, kamuflują się przed drapieżnikami. Zasypiając, zwijają się w kłębek, przypominając gniazdo termitów lub duży sęk. Pomagają również glony, które porastają ich włosy nadając im zielonkawy kolor. Rzadko padają ofiarami drapieżników na drzewach, bo bronią się drapiąc i gryząc.

We wrocławskim zoo leniwce można zobaczyć w pawilonie Małpiarni. Mieszkają tu 10-letnia samica Celina, która przyjechała do Wrocławia w 2012 r. z niemieckiego zoo w Hanowerze, samiec Apollo urodzony 15 lat temu w angielskim Amazon World Zoo, który dołączył trzy lata temu oraz ich młode, które przyszło na świat 15 września 2020 roku. I to właśnie dla malucha pracownicy wrocławskiego zoo szukają imienia. Pojawiło się już kilka pomysłów, w tym m.in. Księżyc, ale to wciąż nie to. Dlatego zoo ogłasza konkurs na imię na swoim profilu na Facebooku.

Leniwcom nie zagraża obecnie bezpośrednie wyginięcie w naturze, jednak wycinka dżungli amazońskiej pozbawia je miejsca do życia. Ich powolność stanowi w tym wypadku duży problem, bo za wolno się rozmnażają i za wolno przystosowują do zmiany warunków życia, bez drzew. Innym zagrożeniem są polowania, ponieważ mięso leniwców wciąż stanowi ważny element diety mieszkańców dżungli. Stąd konieczność tworzenia rezerwatów w miejscu ich występowania oraz budowy bezpiecznej liczebnie populacji w ramach hodowli zamkniętych w ogrodach zoologicznych.