Wrocław się starzeje w szybkim tempie

Według najnowszych prognoz demograficznych Głównego Urzędu Statystycznego liczba ludności Wrocławia w kolejnych trzynastu latach wzrośnie o ponad 11 tysięcy osób, czyli niespełna o 2 procent. Wrocław jest w grupie 6 spośród 39 największych miast w Polsce (powyżej 100 tysięcy mieszkańców), które zanotują przyrost. Pozostałe to Rzeszów, Warszawa, Gdańsk, Kraków oraz Zielona Góra. W stolicy Dolnego Śląska największe zmiany dotyczą najstarszych grup wiekowych oraz ludności w wieku produkcyjnym. I choć grupa wiekowa 15-64 wciąż będzie najliczniejsza, to kierunek zmian można uznać za alarmujący.

W porównaniu do chwili obecnej, w 2030 roku w stolicy Dolnego Śląska będzie żyło o 29 procent więcej osób w wieku starszym niż 80 lat i o 22 procent więcej osób starszych niż 65 lat. Biorąc pod uwagę relatywnie mniejszy przyrost osób najmłodszych (grupa 0-17), oznacza to, że społeczeństwo Wrocławia będzie coraz starsze.

- Będziemy mieli do czynienia z tak zwanym srebrnym lub siwym tsunami. Do tego zjawiska dochodzi wtedy, gdy następuje bardzo szybki przyrost liczby najstarszej ludności, który nie jest równoważony przyrostem w najmłodszych kategoriach – tłumaczy prof. Katarzyna Kajdanek z Zakładu Socjologii Miasta i Wsi Uniwersytetu Wrocławskiego.

Profesor zaznacza, że jeżeli trendy się nie odwrócą, miasto będzie musiało odpowiednio zareagować na prognozowane zmiany. - Obecna oferta kulturowa i społeczna adresowana jest przede wszystkim do ludzi młodych. Starsi zdecydowanie rzadziej uczestniczą w przestrzeni społecznej Wrocławia, szczególnie gdy wiąże się to z wydatkami. Seniorzy mniej konsumują. Trzeba będzie zmienić ofertę spędzania czasu wolnego i przystosować ją do potrzeb ludzi starszych – przewiduje Kajdanek.

Profesor uważa, że we Wrocławiu wzrośnie zapotrzebowanie na lepszą opiekę zdrowotną, głównie geriatryczną. Pojawi się także potrzeba zatrudniania opiekunów osób starszych, których teraz brakuje.

- Żłobki, przedszkola i szkoły podstawowe mogą pustoszeć. Trzeba będzie za to budować domy opieki seniora i ośrodki dla ludzi starszych – przypuszcza profesor.

Drugie wyzwanie stojące przed władzami miasta może być związane z 21-procentowym spadkiem liczby ludności w mobilnym wieku produkcyjnym (grupa wiekowa 18-44) przy 31-procentowym wzroście liczby ludności w niemobilnym wieku produkcyjnym (44-59 w przypadku kobiet i 44-64 w przypadku mężczyzn). Osoby mobilne definiowane są jako zdolne do zmiany stanowiska, miejsca pracy lub przekwalifikowania się.

Zdaniem profesor prognozowane zmiany liczby ludności mobilnej i niemobilnej stanową bardzo istotne zagadnienie, które władze miasta i regionu muszą brać pod uwagę w scenariuszach rozwoju. Kajdanek twierdzi, że obecną atrakcyjność inwestycyjną i biznesową Wrocławia determinuje aktualna liczba ludności w wieku mobilnym (ponad 250 tys.). Za 13 lat może być jednak inaczej.

- Ludzie będą wykazywać coraz mniejszą chęć do zmiany miejsca zamieszkania, nie będą chcieli się dokształcać, żegnać się z raz obraną ścieżką kariery, ani zwiększać swoich kompetencji – tłumaczy Katarzyna Kajdanek.

Profesor uważa, że wzrost liczby ludności niemobilnej doprowadzi do spadku konkurencyjności miasta w oczach inwestorów, którzy mogliby rozważać ulokowanie biznesu we Wrocławiu. Miasto będzie więc musiało znaleźć inne rozwiązania na zwiększanie konkurencyjności biznesowej i rynku pracy.