Mistrzowi wciąż mało
Ci, którzy nie znają Taia Woffindena, zważając na jego aparycję, mogliby dojść do wniosku, że Brytyjczyk to człowiek, z którym nie warto zadzierać. Nic bardziej mylnego! 28-latek, którego ciało z każdym sezonem zdobi coraz większa liczba tatuaży, solidnie pracuje na miano jednego z najwybitniejszych żużlowców w historii.
W tym roku „Tajski” po raz trzeci sięgnął po tytuł indywidualnego mistrza świata, powtarzając swoje osiągnięcie z 2013 i 2015 roku. Co powiedział po ostatnim sukcesie? Czy czuje się spełnionym zawodnikiem? - Mogę pobić ich rekordy (Ivana Maugera i Tony’ego Rickardssona, sześciokrotnych mistrzów globu - przyp. red.). Nie myślę, że jestem w stanie to zrobić. Ja to wiem. Wygrałem trzy tytuły w ciągu sześciu lat. Nie zamierzam kończyć kariery tak długo, jak jazda na żużlu sprawia mi radość. Jeśli zdobędę siódmy tytuł, wtedy mogę pomyśleć o skończeniu kariery, będąc na szczycie podium - stwierdził z rozbrajającą szczerością.
Choć Woffinden to obecnie najstarszy zawodnik Betardu Sparty Wrocław, jeszcze przez co najmniej dziesięć lat może rywalizować na najwyższym poziomie. Również w PGE Ekstralidze, w której wciąż czeka na pierwszy złoty medal. W tym sezonie wraz z WTS-em sięgnął po brąz. Coś nam jednak mówi, że reprezentant Wielkiej Brytanii nie pożegna się z wrocławskim klubem, zanim nie zdobędzie z nim tytułu drużynowego mistrza Polski. Wówczas nikt nie będzie miał wątpliwości, czy Woffinden zasługuje na miano legendy Sparty.
Nie umie przestać strzelać
Można odnieść wrażenie, że kariera Marcina Robaka przebiega w myśl słów utworu zespołu Queen „Don’t Stop Me Now”. 36-latek, pomimo zaawansowanego jak na napastnika wieku, po prostu nie może przestać strzelać. Piłkarz Śląska Wrocław to trzeci strzelec trwającego sezonu LOTTO Ekstraklasy z 10 bramkami na koncie. W najwyższej klasie rozgrywkowej pokonywał bramkarzy aż 112 razy. W klasyfikacji wszech czasów zajmuje 18. miejsce. Jeśli w obecnych rozgrywkach dorzuci do swojego dorobku kolejnych 10 trafień, zanotuje awans o pięć pozycji.
Zbyt szybko go skreślali
Choć pochodzący z Jawora Aleksander Śliwka z siatkarskich mistrzostw świata przywiózł złoty medal, to dla niego - tak jak dla całej drużyny - nie był to łatwy turniej. Przyjmującemu ZAKSY Kędzierzyn-Koźle mocno oberwało się zwłaszcza po meczu z Argentyną. Nie oszczędzali go telewizyjni komentatorzy. Mówili, że jest zupełnie rozbity, że spuszcza głowę, że nie ma zawodnika, że na boisku jest sama koszulka…
- Był zły przede wszystkim na siebie. To dla nas wszystkich nie była łatwa sytuacja, zwłaszcza dla naszej mamy. Odbudował się jednak, co pokazał w meczu ze Stanami Zjednoczonymi. Myślę, że on może poradził sobie z tym wszystkim nawet lepiej niż my w Polsce - zauważa Marta Chmielus, siostra Olka. Przypomnijmy, że jego świetna postawa w przyjęciu pozwoliła nam ograć Amerykanów, co otworzyło Polakom drogę do finału.
Marzenie Śliwki? To oczywiście medal olimpijski, bo te krążki - tak niedostępne - błyszczą jakoś inaczej, jaśniej niż mistrzostw świata. Zresztą na igrzyskach gra tylko elita, najlepsze drużyny na świecie. Tam nie ma przypadkowych zespołów.
GŁOSUJ! SPORTOWIEC i TRENER ROKU 2018 - !!! AKTUALNE WYNIKI !!!
Nominuj sportowca, trenera i drużynę w wielkim Plebiscycie Sportowym "Gazety Wrocławskiej". Zgłoś do nagrody juniora - dziecko, które przejawia sportowy talent i odnosi pierwsze sukcesy. GŁOSUJ! Laureaci są wybierani w głosowaniu Czytelników. Osobno najlepszych sportowców na Dolnym Śląsku nagrodzi kapituła. Na zwycięzców czekają nagrody.
| KLIKNIJ i nominuj kandydatów |
Dołącz do wydarzenia na Facebooku i obserwuj plebiscyt na bieżąco
->> KLIKNIJ W PONIŻSZE ZDJĘCIE:
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
