To dla nich wyjątkowy rok. Pomagają już od 25 lat

Stowarzyszenie Św. Celestyna zostało założone w 1991 r. przez Annę Kobel i jej dwie córki: Małgorzatę de Hann oraz Krystynę Kobel. Z powstaniem organizacji wiąże się niezwykła historia. Po rutynowym szczepieniu syn Małgorzaty de Hann zachorował na czterokończynowe porażenie mózgowe. Rodzice pomocy zaczęli szukać w kraju i zagranicą. Jednak szybko okazało się, że dostęp do odpowiedniej opieki medyczneji rehabilitacji takich dzieci jest mocno ograniczony.

Pani Małgorzata przyznaje, że zaczęła liczyć na cud. Wzięła udział wraz z synem w pielgrzymce na Jasną Górę. Później wyruszyła do Lourde. Pielgrzymi zawitali między innymi do Taizé, gdzie miało miejsce niezwykłe spotkanie z pewnym zakonnikiem - Celestynem. – Gdy podszedł do mojego syna, aby dać mu Pierwszą Komunię, Krzyś, który znajdował się na moich rękach, znienacka wyprostował się w nienaturalny dla siebie sposób. Ten sam zakonnik, w chwili kiedy zaczął się oddalać wypowiedział ważne słowa – „Pamiętaj o świętym Celestynie”–opowiada pani Małgorzata. Od tamtej pory Krzyś nie miał napadów padaczkowych padaczkowych. To doświadczenie, pozwoliło pani Małgorzacie na pogodzenie się z chorobą syna. Na początku placówka mieściła się w budynku wymagającym generalnego remontu. Został zakupiony od państwa za symboliczną kwotę. W odbudowie obiektu założycielkom pomagała rodzina, przyjaciele z Polski i zagranicy oraz wolontariusze z Holandii. Na początku celem stowarzyszenia miała być pomoc dzieciom z mózgowym porażeniem dziecięcym. Po latach działań udało się zbudować ośrodek, w którym pomoc otrzymują też m.in. osoby z autyzmem oraz innymi zaburzeniami psychicznymi i fizycznymi.

Rozmowa z Anną Kobel, wiceprezes stowarzyszenia

W tym roku obchodzą Państwo jubileusz 25-lecia istnienia ośrodka. To chyba wyjątkowy rok dla Państwa.
Obecnie, to jedyny taki ośrodek w Polsce, gdzie osoby niepełnosprawne otrzymują wsparcie niemalże od urodzenia do późnej starości. W ramach tej opieki są leczone, rehabilitowane, edukowane oraz zatrudniane w działającym w strukturach stowarzyszenia Zakładzie Aktywności Zawodowej. Zadbaliśmy również o rozwój umiejętności oraz zdolności muzycznych i ruchowych u podopiecznych poprzez naukę gry na różnych instrumentach, taniec oraz grę aktorską w funkcjonującym na terenie ośrodka Ognisku Muzycznym i Teatrze Tańca.

Jednym z kluczowych aspektów funkcjonowania naszej organizacji jest Centrum Rehabilitacji i Neuropsychiatrii, w którym poza wysoce specjalistyczną opieką medyczną i rehabilitacyjną, prowadzona jest szeroko zakrojona działalność naukowo-badawcza.
Kto obecnie tworzy ośrodek?
W stowarzyszeniu zatrudnionych jest około 170 osób, w tym ponad 47 to osoby niepełnosprawne. Zespół Ośrodka to: zarząd, dyrektorzy, ordynatorzy, kierownicy, pracownicy administracji, lekarze psychiatrzy, neurolodzy, lekarz rehabilitacji, pielęgniarki, logopedzi, psycholodzy, pedagodzy, terapeuci zajęciowi, hipoterapeuci i dogoterapeuci, opiekunowie, kucharze, kierowcy, konserwator, personel dbający o porządek w ośrodku, stróże oraz wspaniali wolontariusze. W tym miejscu warto wspomnieć, że duża część osób zatrudnionych w organizacji pracuje na jego rzecz już od 25 lat.

Wiele działań nie udało by się pewnie zrealizować, gdyby nie pomoc finansowa Urzędu Marszałkowskiego Województwa Dolnośląskiego...

Oczywiście, że tak. Zakład Aktywności Zawodowej, w którym osoby niepełnosprawne mają zatrudnienie jest dofinansowywany od kilku lat. W 2015 i 2016 roku ze środków budżetu województwa otrzymaliśmy na jego funkcjonowanie po 107 tys. 334 zł. Natomiast z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych otrzymaliśmy w tych latach łączną kwotę w wysokości 2 mln 82 tys. zł Pracownicy zakładu wykonują oryginalne i niepowtarzalne arcydzieła sztuki ceramicznej i rękodzielniczej. Posiadamy również pracownię ogrodniczą, gdzie osoby niepełnosprawne zajmują się pielęgnacją terenów zielonych. Pracę zatrudnionych osób niepełnosprawnych charakteryzuje niezwykła staranność i zaangażowanie. Dzięki aktywności zawodowej oraz możliwości tworzenia wspaniałych wyrobów, mają szansę wykazać się swoimi zdolnościami i umiejętnością pracy w zespole oraz odpowiedzialnością. Powstanie Zakładu Aktywności Zawodowej spełniło marzenia i oczekiwania osób niepełnosprawnych, dając im szansę na samodzielne i aktywne życie.

Widać, że urząd marszałkowski mocno wspiera Państwa działania!
Współpraca z urzędem marszałkowskim jest bardzo dobra. W szczególności chciałabym podziękować dr Tadeuszowi Samborskiemu oraz całemu zarządowi za okazane wsparcie przy realizacji naszych projektów. Bez tej pomocy wiele przedsięwzięć nie bylibyśmy w stanie wykonać. Jesteśmy bardzo wdzięczni i nie ukrywam, że liczymy na dalsze wspieranie naszych działań na rzecz osób niepełnosprawnych. Chciałabym zaznaczyć, że otrzymaliśmy także 5 tys. zł z wydziału kultury na zorganizowanie, w tym roku naszego jubileuszu 25-lecia istnienia. Ponadto na naszą uroczystość przyjechał dr Tadeusz Samborski, który w pięknym przemówieniu podkreślił, że cieszy iż może wspierać takie działania i życzył nam dalszej owocnej pracy. Było to dla nas bardzo miłe, że znalazł czas i przyjechał świętować z nami urodziny stowarzyszenia.

Jakie mają Państwo plany na najbliższe lata?
Naszym marzeniem jest rozbudowa ośrodka. Obecnie oferujemy pobyt dzienny, chcielibyśmy, aby osoby niepełnosprawne otrzymywały całodobową pomoc. Mamy już przygotowany projekt. W naszej okolicy taki ośrodek jest potrzebny. Widzimy na niego bardzo duże zapotrzebowanie. Drugą sprawą, która jest dla nas ważna, to stworzenie w jednym ze starych budynków, znajdujących się blisko obiektu, w którym działa Zakład Aktywności Zawodowej, Warsztatów Terapii Zajęciowej oraz Szkoły Przysposobienia do Pracy. Chcemy cały czas aktywizować osoby niepełnosprawne.

Podpisy:

Anna Kobel, wiceprezes stowarzyszenia

W Przedszkolu Integracyjnym na dzieci czeka wiele zajęć, podczas których rozwijają swoje pasje

Podopieczni ośrodka mają możliwości brania udziału w licznych wycieczkach w ciekawe miejsca

Tadeusz Samborski, członek zarządu UMWD we Wrocławiu