Pogrzeb Bartłomieja Skrzyńskiego. Rzecznika wrocławskich niepełnosprawnych pożegnał kolorowy tłum

Na kolorowo, czyli tak jak prosili najbliżsi, blisko pół tysiąca osób pożegnało dziś na cmentarzu na wrocławskich Pawłowicach Bartłomieja Skrzyńskiego, znanego działacza na rzecz osób niepełnosprawnych i potrzebujących.

POGRZEB BARTŁOMIEJA SKRZYŃSKIEGO - ZOBACZ ZDJĘCIA

- Do zobaczenia Skrzynia – tak w ostatnim zdaniu, łamiącym się głosem pożegnał Bartłomieja Skrzyńskiego jeden z jego najbliższych przyjaciół. Blisko pół tysiąca osób – najbliższych, przyjaciół, znajomych, ci z którymi współpracował lub po prostu był bliski przez to, co robił – przyszło dziś pożegnać szeroko znanego działacza na rzecz niepełnosprawnych, dyrektora miejskiego biura Wrocław bez barier i dziennikarza.

- Żył dla drugich, a o sobie myślał dopiero na drugim miejscu. Żegnamy wspaniałego przyjaciela – podkreślił ksiądz Wiesław Karaś, proboszcz parafii pod wezwaniem św. Jana Apostoła na Zakrzowie, w którym odbyła się msza pogrzebowa. Postanowieniem prezydenta Andrzeja Dudy, Bartłomiej Skrzyński za swoją działalność na rzecz osób potrzebujących wsparcia, odznaczony został pośmiertnie Złotym Krzyżem Zasługi.

Bartłomiej Skrzyński miał 41 lat. Cierpiał na zanik mięśni i poruszał się na wózku. Wspierał działania na rzecz niepełnosprawnych i walczył ze stereotypami ich dotyczącymi. To on wymyślił i spopularyzował nazwę "W-skersi". Był współautorem kampanii oraz programu „Wrocław bez barier”, a także jednym z twórców Parlamentu Młodzieży Wrocławia. Wykładał w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Zmarł 15 września.

Pożegnać Skrzynię na cmentarzu na Pawłowicach, przybyli między innymi prezydenci Wrocławia – obecny i były – Jacek Sutryk i Rafał Dutkiewicz, poseł PO Sławomir Piechota, czy były koszykarski Mistrz Polski, a obecnie radny Maciej Zieliński. Bartek był fanem żużla, stąd też obecność zawodników Betardu Sparty Wrocław.

Siostra Bartłomieja Skrzyńskiego, Magdalena, w mediach społecznościowych poprosiła, aby pożegnać jej brata w taki sposób, jak żył, czyli na kolorowo, aby uczestnicy pogrzebu nie ubierali się w żałobną czerń. Zrobili tak niemal wszyscy, którzy przybyli na cmentarz.