Sześć dni w kolejce transmongolskiej

Zaskoczenie i zdziwienie. Lekkie drgniecie serca. Nie spodziewałam się, że Chiny przybędą do mnie. Oczekiwałam rosyjskiego składu i rosyjskiej atmosfery na pokładzie kolejki. Pierwsza wykonana rzeczą jest zerwanie tybetańskich naklejek z kubka i z okładki dziennika. Tak na wszelki wypadek.

Wagon nr 11

Ogólnie nieźle. Chiński wagon cupe okazuje się wygodnym środkiem długodystansowej lokomocji. Cztery łóżka w przedziale. Do mnie i Wioli dosiada się pani Tunga z Mongolii. Organizujemy życie: zajmujemy górne łóżka do spania, na parterze tworzymy living room. Prowiant w postaci (mam nadzieje, że trener Błaszczyk tego nie czyta) zupek chińskich, gorących kubków, chleba, pasztetów sojowych, ukraińskiej ikry warzywnej, oliwek, puszek z kukurydza itd. ląduje do schowka pod dolnym wyrkiem. Głodne na pewno nie będziemy. Na lewym końcu korytarza toaleta o standardzie pociągowym. Przy odpowiedniej gimnastyce można się umyć.
Na prawym krańcu kociołek z wrząca woda.

Wbrew pozorom czas szybko mija. Zanim się obejrzałam, a minęło sześć dni i prawie osiem tysięcy kilometrów.

Codzienność...

Ani razu nie wypowiedziałam słów: "nudzę się". Dzień składał się z małych rytuałów i zwyczajnych czynności. Przygotowanie posiłków, picie kawy i herbaty, podjadanie słodyczy, wystawanie przy oknie i podziwianie widoków, robienie setki zdjęć, czytanie przewodnika, pisanie dziennika, pogawędki, granie w chińczyka, spacery na postojach. W trakcie dłuższych przystanków kosztujemy lokalnych przysmaków - pierożków z ziemniakami czy orzechów limby.

... liczona w tysiącach kilometrów

Pociąg mija kolejne miasta. Za Permem przejeżdżamy granice miedzy Europą i Azją na Uralu na 1777 kilometrze. Syberia zaczyna się od 2078 kilometra. Za oknem niezmiennie wielkie równiny, lasy, laki, małe osady i miasta o socrealistycznej zabudowie. W trzecim dniu, po minięciu Nowosybirska (3319 km) teren przechodzi w bardziej górzysty. Na zakrętach bawimy się w fotografowanie całego pociągu. Czwartego dnia docieramy do Irkucka. To już 5185 km. Za chwile będziemy sunąc wzdłuż
brzegów Bajkału.

Kot, czyli pasażer na gapę

Zazwyczaj przesiadywali grając w karty, popalając papierosy (przy zakazie palenia) oraz popijając zieloną herbatę. Na sześciodniową jazdę wydzielili trzy rolki papieru toaletowego. No i zakamuflowali kota. Młody kociak raz próbował zwiać. Bezskutecznie. Wieczorami miauczał zamknięty. Zachodzę w
głowę czy przewożą zwierzaka jako pupila czy jako przyszły obiad. Po trzech dniach miauczenie umilkło. A panowie im bliżej Pekinu tym bardziej służbowi.

Chińscy konduktorzy są uprzejmi, ale bez chęci zaprzyjaźnienia się. Niekiedy się śmieją, np. wówczas gdy jeden z nich dopiero po wyciągnięciu reki do góry zrównał się wzrostem z Wiolą.

Baśniowe krainy - Bajkał i Mongolia

Wstaje w porannym słońcu aby zobaczyć Bajkał. "Perla Syberii" zachwyca urzekającym pięknem. Błękit nieba zlewa się z tafla najgłębszego na świecie jeziora (1637m). W oddali widać zarysy górskich szczytów. Niektóre jeszcze pokryte śniegiem. Republika Buriacji kończy rosyjski etap podróży. Po kilkugodzinnych postojach i drobiazgowych kontrolach wjeżdżamy do Mongolii. Nie ma już drutów i slupów - głównych bohaterów zdjęć. Dymiąca ciuchcia ciągnie nas przez bajeczna krainę. Telewizja czasami nie kłamie. Zielony step, pagórki, jurty, stada koni. Przestrzeń, bezkres i spokój. Nie potrafię odkleić się od szyby okna. Na pustyni Gobi nie jest już tak fajnie. Dużo kurzu. Granica Państwa Środka już niedługo.