Śląsk Wrocław mistrz Polski 1977 [SKŁAD, ARCHIWALNE ZDJĘCIA, HISTORIA]

Śląsk Wrocław mistrz Polski 1977 [SKŁAD, ARCHIWALNE ZDJĘCIA]

WAŻNE! Tekst archiwalny!
Rok 1977 zapisał się złotymi zgłoskami w dziejach wrocławskiego sportu. Nasze miasto było wtedy polską stolicą piłki nożnej oraz męskiej koszykówki i piłki ręcznej. Drużyny WKS Śląsk Wrocław wywalczyły tytuły mistrzowskie w aż trzech popularnych dyscyplinach. Jednak to piłkarze stali się prawdziwymi idolami wrocławian.

Do historii wrocławskiego klubu przeszła data 18 maja 1977 roku. Śląsk grał wyjazdowe spotkanie z ROW-em w Rybniku i zdobył tytuł mistrzów Polski. Jednak sam mecz miał swoją dramaturgię i obfitował w zwroty akcji. Drużyna miejscowych objęła prowadzenie po przerwie 1:0, lecz Śląsk po 4 minutach wyrównał. Sytuacja zmieniła się, gdy spiker ogłosił, że najgroźniejszy rywal wrocławian - Górnik Zabrze - poniósł porażkę w Sosnowcu. W takiej sytuacji wygrana zapewniłaby Śląskowi tytuł już na dwie kolejki przed zakończeniem rozgrywek.

Na 5 minut przed końcem spotkania Sybis podał do Kwiatkowskiego, który umieścił piłkę w siatce. Po końcowym gwizdku sędziego zapanowała wielka radość drużyny gości. Do Rybnika udało się kilkuset najwierniejszych kibiców Śląska, którzy po meczu znieśli na rękach piłkarzy z boiska. W górę podrzucano trenerów i opiekunów drużyny. W drodze powrotnej ekipa Śląska zatrzymała się na kolację w gliwickiej restauracji Piast, gdzie śląska orkiestra dęta odegrała na jej cześć "Sto lat". Najwierniejsi kibice czekali na drużynę przed domkiem klubowym. Wspólna feta trwała do drugiej w nocy. Nazajutrz gratulacje płynęły do klubu z całej Polski.

W pożegnalnym meczu sezonu u siebie drużyna nowego mistrza Polski pokonała chorzowski Ruch 2:0. Atmosfera na Stadionie Olimpijskim była wspaniała. Były chóralne śpiewy z życzeniami "Sto lat", reprezentacyjna orkiestra Śląskiego Okręgu Wojskowego oraz torty dla obu drużyn ufundowane tradycyjnie przez Kazimierza Majdę. Piłkarze Ruchu wyszli na boisko z kwiatkami, które wręczyli swoim rywalom.

Jednak prawdziwą ozdobą tego meczu była bramka Janusza Sybisa. Do dziś wielu kibiców twierdzi, że była to najpiękniejsza bramka w dziejach klubu. Sybis najpierw strzelił przewrotką w słupek, po czym błyskawicznie poderwał się i kozłującą piłkę wepchnął głową do bramki, co wprawiło kibiców na trybunach w prawdziwą ekstazę. 25 maja 1977 roku w ostatniej kolejce sezonu Śląsk przegrał w Poznaniu z Lechem 0:2. Dla wrocławian mecz ten nie miał już żadnego znaczenia, natomiast Kolejorz dzięki zwycięstwu utrzymał się w lidze.

Drużyna Śląska grała przez cały sezon bardzo równo. Kluczem do sukcesów był też stabilny skład. Zawodnicy, grając przez wiele lat razem, znali się jak przysłowiowe łyse konie. Towarzysko też tworzyli zgraną paczkę. - Chodziliśmy do Pałacyku na studenckie dyskoteki. Tam byliśmy jako tako anonimowi. Bywaliśmy też razem w lokalach, ale właściwie nie było nas w nich widać, bo przesiadywaliśmy zwykle na zapleczach. Nie chcieliśmy, żeby kibice dzwonili do klubu z informacją: "znowu imprezują" - tłumaczy Tadeusz Pawłowski.

Po zdobyciu mistrzostwa cała ekipa świętowała sukces w ośrodku wojskowym w Czerwieńsku. Z gratulacjami przyjechał sam Jaruzelski, ówczesny szef MON-u. Z kolei 15 czerwca przebywający we Wrocławiu I sekretarz KC PZPR Edward Gierek spotkał się z kapitanami mistrzowskich drużyn Śląska (Zygmunt Garłowski, Andrzej Sokołowski, Ryszard Białowąs), którzy wręczyli mu piłki z pamiątkową dedykacją i podpisami członków swoich zespołów…

WAŻNE! Tekst archiwalny!