Porozmawiajmy grzecznie jak Monika z Grzegorzem

Dodajmy, że chodzi o córkę generała Wojciecha Jaruzelskiego. Zaś poseł Konfederacji uchodzi za jednego z prawicowych radykałów, który potępia w czambuł „komunę”. Faktycznie, godzinna audycja robi dość mocne wrażenie, bo - wbrew schematowi typowemu dla telewizyjnych pyskówek - nikt nikogo brutalnie nie atakuje, nikt nikomu gwałtownie nie przerywa. Ba, oboje demonstrują wobec siebie szacunek i kurtuazję.
Oglądający mogą być wręcz zszokowani, że gdy Braun wypowiada mocno krytyczne opinie pod adresem nieżyjącego generała - jego córka wysłuchuje ich z kamienną twarzą. A po chwili znów się uśmiecha. Nic dziwnego, że w komentarzach pod tym materiałem osoby o prawicowych przekonaniach wyrażają wielkie uznanie, a nawet podziw dla Jaruzelskiej za „dziennikarski obiektywizm”. Dodajmy jeszcze, że rozmowa toczy się w domu generała, zaś poseł czerpie z tego faktu nieskrywaną satysfakcję.
Zresztą tak naprawdę jest to nie tyle rozmowa, co monolog Brauna, który z wielką swadą przedstawia swoje poglądy, opowiada o swoich filmach dokumentalnych i książkach, przywołuje intrygujące anegdoty. Muszę przyznać, że ten wizerunek polityka mocno odbiega od przypiętej mu łatki oszołoma czy wariata.
Podejście Jaruzelskiej skojarzyło mi się w pierwszej chwili z metodą Andrzeja Woyciechowskiego, który kiedyś prowadził w telewizji program „Na każdy temat” (zastąpił go Mariusz Szczygieł). Dziennikarz zawsze okazywał swoim rozmówcom życzliwość, nawet gdy mówili o szokujących faktach, które mogły ich stawiać w nieciekawym świetle. Jego rozmówca miał wrażenie, że dociekliwe pytania wynikają jedynie z tego, że dziennikarz pragnie zrozumieć intencje i motywy. W takiej bezpiecznej atmosferze goście „odkrywali się”, mówili to, co naprawdę myślą, bez autocenzury. Rezultat? Widzowie nierzadko w osłupieniu wysłuchiwali opowieści łamiących różne, głównie obyczajowe tabu.
Mam wiele uznania dla Jaruzelskiej za kulturalne potraktowanie gościa, ale zabrakło mi dociekliwości w stylu Woycie-chowskiego. Owszem, poseł swobodnie mówił, co chciał, lecz właściwie nie dostał ani jednego trudnego pytania. Choćby wtedy, gdy oświadczył, że policja powinna aresztować uczestników Parad Równości za propagowanie zboczeń. Na katalog wartości głoszony przez Brauna składają się m.in: suwerenność państwa, wolność sumienia, wiara katolicka, własność prywatna. Wszystko pięknie, tyle że po przełożeniu na praktykę gołym okiem widać radykalizm poglądów i niebezpieczny idealizm.
Na przykład Braun wyśmiewa obecny rząd, niepotrzebnie podlizujący się Amerykanom, ale nie wyjaśnia, jakim cudem leżąc między Rosją a Niemcami mamy prowadzić całkowicie niezależną politykę (według niego Unia Europejska jest nam niepotrzebna). Własność prywatna jest zawsze święta, ale nie dotyczy to mienia żydowskiego. ZUS to oszustwo, piramida finansowa, rażąca niesprawiedliwość wobec młodych pokoleń, skazanych na utrzymywanie rosnącej rzeszy emerytów.
Moniko, ja nie chciałbym żyć w państwie rządzonym przez Brauna. A ty?