Po bandzie: Kto kogo miażdży, a kto masakruje

Pamiętajcie, w przypadku nieparzystego dorobku punktowego zaokrąglamy je w górę, zatem jeśli ja wywalczyłem do tej pory 27 oczek, a ty 28, to ja wcale nie jestem gorszy, jesteśmy warci tyle samo. Nie wiem, co to ma z uczciwością wspólnego, choć jakiś czas temu ostatecznie pogodziłem się z faktem, że w sporcie nie o sprawiedliwość chodzi, lecz o emocje.

Kolega napisał też, że u niego w Toronto, kilka dni temu, jakiś Arab dostał się do budynku, gdzie przyjmują wojskowych ochotników, i kilka osób ranił nożem. Arab twierdził, że to Allah kazał mu zabijać. Dlatego w tej Ameryce, w kraju obok, tak wielkim poparciem cieszy się bufonowaty Donald Trump, deklarujący odesłanie uchodźców do domu. A u nas w Polsce wojnę można toczyć i bez uchodźców, również przy pomocy mediów będących partyjnymi przybudówkami zwalczających się frakcji. W jednym medium przeczytam, że Kaczyński masakruje Lisa, a w drugim, że odwrotnie, Lis Kaczyńskiego. W jednym, że Terlikowski miażdży Szczukę, a w drugim że przeciwnie, Szczuka Terlikowskiego (że też nie ma w kraju większych autorytetów). Zauważyliście? To teraz w internecie najmodniejsze tytuły - że ktoś kogoś miażdży lub masakruje. Specjaliści od kliknięć musieli uznać, że na taki link nie ma mocnych: każdy ulegnie, każdego będzie korcić, by użyć paluszka i sprawdzić, na czym ta masakracja polega. Choć z reguły nie ma z nią nic wspólnego.

Muszę się pochwalić, że ja ulegam coraz rzadziej, tak męcząca jest już ta wojenka. Po prostu nie chce mi się już tego śledzić. Bo i po co, skoro tak bardzo jest ten scenariusz przewidywalny? Chociaż ostatnio czekałem w długiej kolejce, a tu na stole leży tzw. konkurencja. I się prosi, by wziąć do ręki. No to wziąłem, bo dawno nie miałem. I czytam: że wojewoda siada do stołu z kibolami, zamiast zamknąć dla nich trybuny. Że karawana prezydenta Dudy jechała zbyt brawurowo, ryzykując zdrowiem i życiem innych użytkowników dróg. I że tak w ogóle zachęcamy czytelników do wspólnego marszu z KOD-em. Co ciekawe, w kilku z tych kwestii mam zdanie zbliżone, ale mniejsza z tym - jak powiadam, szkoda prądu na wojnę polsko-polską. Wolę stanąć z boku, robić swoje. Jedna uwaga tylko, gdy o media chodzi. Otóż tak jak w żużlu dobry silnik potrafi zbudować średniej klasy zawodnika, tak w dziennikarstwie pismaka potrafi zbudować tytuł, który za nim stoi. Tzn., że w wielu mediach ogólnopolskich pracują rzemieślnicy robiący większą karierę od niekiedy bardziej utalentowanych kolegów w regionie dlatego tylko, że pokazują facjatę w kwadracie. I ta facjata jest znana. Proste.

Czasy się zmieniają, a media społecznościowe niektórym ludziom mocno namieszały w głowach. Otóż zaczęli oni twierdzić, że nie muszą już pracować na swój sukces i na to, by ktoś o nich napisał. Bo teraz mogą napisać o sobie sami - na Facebooku dla przykładu, i każdego kolejnego dnia dodawać nową porcję zdjęć, by nie dać umrzeć swojej legendzie. To są właśnie bohaterowie własnej opowieści, celebryci wśród swoich znajomych. Oni miażdżą najbardziej. Samych siebie.