Ulica na wrocławskim Śródmieściu. Stare kamienice. Na dole jednej z nich duże, metalowe drzwi. Przyspawana jakaś blacha. Przed drzwiami dwa schodki. Obok okna zasłonięte metalowymi żaluzjami. Kamery. Zamiast domofonu dwie rurki. Do tej na górze klient wrzuca pieniądze. Z dolnej wyciąga torebeczkę ze srebrnej folii. Na torebeczce różne rysunki i napisy informujące, że to pochłaniacz wilgoci czy środek do czyszczenia komputerów. Ale wszyscy wiedzą, że to bujda. Dopalacz działa jak narkotyk. Bywa, że jest groźniejszy od najbardziej znanych twardych narkotyków.
Sklepik jest czynny całą dobę. Ma stałych klientów. Niektórych już rozpoznaje. Jeden: dobrze zbudowany, ciemnej karnacji. Jakiś tatuaż na lewej ręce. Zawsze nosi markowe ubrania. Drugi: bardzo wysoki, zawsze w tej samej szarej bluzie z kapturem. Z tym samy sam zniszczonym plecakiem. - Oni nie są nawet dyskretni, wiedzą, że są bezkarni - mówi właścicielka sklepiku, z którego okien widać zaspawane drzwi dilerni dopalaczy.
Codziennie wieczorem zabieram tam psa na spacer. Będą? Nie będą? Są średnio trzy razy w tygodniu. Najwięcej spotkałem ich dziewięciu. Rozbawieni grali w butelkę na środku korytarza na parterze. - „Spier***! Nie ma przejścia!” - zakomenderował jeden. W ręku miał piwo. Wracam do mieszkania. Po godzinie ich już nie ma.
Inny wieczór. Znowu spacer z psem. Spotykam faceta około 30- stki. Rozbiegane, przekrwione oczy.
- Masz piątaka na piwo? Mówi bardzo szybko. Wykonuje gwałtowne ruchy rękami.
- Nie mam.
- To j... się k.... Nawet nie poratujesz. Ty ch...
Zaraz potem wyszedł. .
Czerwiec. Sobota nad ranem. Wracam z imprezy. Otwieram drzwi na klatkę schodową. Czuję, że kogoś uderzyły. Jest ich trzech albo czterech. Ten, którego niechcący uderzyłem drzwiami rzuca się na mnie i zaczyna szarpać. - Uważaj debilu co robisz – wykrzykuje.
Sąsiad, pan Krzysztof, starszy mężczyzna, kiedyś w ręku takiego mężczyzny zobaczył nóż. - Wychodziłem wieczorem do sklepu, on stał sobie jakby nigdy nic w bramie, to chciałem go pogonić. Kazał mi uciekać i wyciągnął nóż. – Odwróciłem się i wróciłem do domu, bo co miałem zrobić? Wezwanie policji nie miało sensu, bo i tak go nie złapią. Co mamy zrobić, jak nie możemy wyjść bezpiecznie z domu?
- Każdego wieczora słychać hałasy, śmiechy, kopanie w drzwi. Mąż kiedyś ich przeganiał. Teraz jest ich coraz więcej i strach wychodzić - mówi pani Kasia, sąsiadka z parteru. Ma dwójkę dzieci. Jedno ma kilka lat. - Kiedyś dojdzie do jakiejś tragedii, ktoś oberwie nożem czy butelką. Może wtedy postawią nową bramę, ale dla kogoś już będzie za późno.
Raz czy dwa ktoś wzywał policję. Wiele to nie dało, bo narkomani uciekli podwórkiem. Efekt był tylko taki, że zrobili się bardziej agresywni. Ostatnio stoją już nie tylko w bramie na parterze. Zaczynają wchodzić na piętro. Stamtąd nie ma dokąd uciec.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
