Muzeum Współczesne Wrocław: Archiwum Jerzego Ludwińskiego

W schronie przy pl. Strzegomskim otwarto ekspozycję stałą prezentującą archiwum Ludwińskiego, który przez kilka lat związany był z Wrocławiem, jako szef Galerii pod Moną Lisą działającej od 1968 do 1971 roku.
Na wernisażu nie zabrakło osób, które Ludwińskiego znały osobiście i współpracowały z nim, m.in. Natalii Lach-Lachowicz i Jana Chwalczyka. Ale rzecz przecież nie w spotkaniu towarzyskim – ważnym, ale jednak efemerycznym – ile w spotkaniu z myślą samego Jerzego Ludwińskiego. Ta ekspozycja to kawał historii polskiej sztuki współczesnej, ale też i historii Wrocławia. Świetnie zaaranżowana, wykorzystująca wszystkie możliwości, jakie dają dzisiaj multimedia, pozwala nie tylko studentom historii sztuki czy Akademii Sztuk Pięknych, poznać idee, które próbował wcielać w życie – inspirując do tego artystów – Jerzy Ludwiński. Interesował go nie tyle obiekt sztuki, ile proces jego powstawania, idea, której jest wyrazem. Konceptualiści nawiązywali w ten sposób do Platona, a polscy konceptualiści dodatkowo, po latach zamrożenia rodzimej sztuki wskutek jej izolacji, w drugiej połowie lat 60. gwałtownie doganiali świat. Bez kompleksów. Ludwiński był jednym z tych, którzy tym biegiem umiejętnie kierowali, o czym można się przekonać oglądając w muzeum dokumentację z wystaw w Monie Lisie. Koniecznie trzeba też nałożyć słuchawki, by posłuchać jego wykładów, czy stanąć przed szczególnym rodzajem mebla z płytkimi szufladami, w których prezentowany jest mail-art, czyli sztuka w listach i kartkach pocztowych.
Ta ekspozycja jest na smakowanie, wielokrotne powroty, na lekcje sztuki współczesnej, uczenie, że wystarczy dać sobie wolność od ograniczeń, by stała się zrozumiała. Lektura obowiązkowa, ciekawa i inspirująca.
„Stała ekspozycja – Archiwum Jerzego Ludwińskiego”, wystawa w Muzeum Współczesnym Wrocław, pl. Strzegomski 2a